Fluoryt
Fluoryt – szeroko rozpowszechniony minerał z gromady halogenków.
Nazwa pochodzi od łac. fluere = płynąć, z powodu zdolności tego minerału do obniżania temperatur topnienia szeregu innych minerałów (zastosowanie fluorytu jako topnika opisał w roku 1529 Georgius Agricola). Od jego nazwy pochodzi nazwa pierwiastka chemicznego – fluoru oraz zjawiska fluorescencji
Właściwości
Świecenie fluorytu poddanego działaniu promieni UV
Tworzy sześcienne lub ośmiościenne kryształy, osiągające niekiedy duże rozmiary. Często występuje w postaci bliźniaków krzyżowych. Często tworzy naloty, naskorupienia i żyły. Ładne kryształy występują zazwyczaj w druzach w formie szczotek krystalicznych. W czystej formie jest bezbarwny; w przyrodzie jest zabarwiony na najróżniejsze kolory – od żółtego, różowego, zielonego i niebieskiego aż po czarny. Niekiedy wykazuje barwne wstęgowanie podobne do agatu.
Wiele próbek fluorytu wykazuje fluorescencję w świetle UV[1].
Miejsca występowania:
- Wielka Brytania – wyjątkowo piękne, zielone lub fioletowe sześcienne kryształy.
- Kanada – Thuder Bay (niezwykłe kryształy występują razem z ametystem).
- USA – Illinois
- Niemcy – Rudawy (kryształy miodowożółte).
- Szwajcaria – Masyw Gothard
- Włochy – Tyrol i Sardynia
- W Polsce fluoryt jest spotykany w okolicach Kletna (w Masywie Śnieżnika), Górach Kaczawskich, w Górach i na Pogórzu Izerskim.
Zastosowania
- jest stosowany w przemyśle szklarskim
- do produkcji kwasu fluorowodorowego i wyrobu tworzyw sztucznych
- w przemyśle ceramicznym,
- chemicznym (produkcja emalii),
- optycznym (produkcja soczewek) i
- metalurgicznym – jako topnik (produkcja aluminium).
- ma duże znaczenie naukowe i kolekcjonerskie
- niekiedy bywa stosowany jako kamień jubilerski lub ozdobny
- służy jako materiał rzeźbiarski
W starożytności był używany do zapobiegania i leczenia chorób kostnych
